Uvodno slovo o molitvi blaženopočivšeg patrijarha srpskog Pavla (str. 8-15.):

Molitva je pobožno upravljanje duše čovekove Bogu, ili beseda srca sa Bogom, kroz koju, predstavljajući nevidljivo Boga pred sobom, čovek izliva pred Njim osećanja svoje duše. Ona je uzdizanje uma i srca Bogu; njome čovek uzleće u horove anđela i postaje učesnik njihovog blaženstva. Molitva je tamjan najprijatniji Bogu, najsigurniji most za prelaz preko iskušenja talasa života, neoboriva stena svih koji veruju, mirno pristanište, božanska odeća koja oblači dušu velikom dobrotom i lepotom. Molitva je mati svih dobrih dela, čuvarka čistote tela (nevinosti), pečat devojaštva, sigruna ograda protiv svih lukavstava večitog neprijatelja našeg – đavola. Goni neprijatelje imenom Hristovim, jer jačeg od ovog sredstva nema ni na nebu ni na zemlji. Molitva je utvrđenje sveta, umilostivljenje Boga za grehe, pristanište koje talasi ne mogu oburvati, prosvećenje uma, sekira očajanju, razbijanje tuge, rađanje nade, ublažavanje gneva, zastupnica svih kojima se sudi, radost onih koji su u tamnici, spasenje onima koji ginu …