Baudolino

Aprila 1204. godine, Konstantinopolj, slavna prestonica Vizantije, opljačkan je od strane vitezova Četvrtog krstaškog pohoda. Usred pokolja i sveopšteg  haosa, čovjek po imenu Baudolino spašava jednog istoričara i dvorskog dostojanstvenika od sigurne smrti i počinje da pripovijeda jednu sasvim neobičnu priču o svom životu i fantastičnim avanturama.

Na granici vjerodostojne istorije i potpune fantazmagorije odvijaju se Baudolinove avanture. Na stranicama ovog romana, kao neke groteskne i šarene srednjovjekovne iluminacije kriju se likovi svetaca, pustinjaka, pijanica, evnuha, ratnika, careva, jednoroga, vrlih dama, kao i tajanstvenog popa Jovana i njegovog fantastičnog kraljevstva...

Srednji vijek se, daleko od modernih percepcijatog perioda kao  „mračnog doba“, u ovom Ekovom djelu, pokazuje kao raskošna epoha u kojoj se fantastično i stvarno neprekidno prepliću, i gdje je čovjek još uvijek mogao biti duboko zatečen i iznenađen tajnama sopstvenog svijeta. Bio je to period u kojem su neki naročiti ljudi, kao neustrašivi pioniri i istravači, kretali na odvažna putovanja ka teritorijama koje kriju brojne opasnosti i tajne, na mjesta koja se još ne nalaze na mapama svijeta. Srednji vijek, u Ekovoj prozi, tako postaje enigma, neispitani svemir sa zvijezdama, galaksija nepoznatih svjetova koji nude brojna iznenađenja.