Diktatura kralja Aleksandra

Decenijama zanemarena knjiga Svetozara Pribićevića „Diktatura kralja Aleksandra“, (prvo izdanje na francuskom jeziku Pariz, 1933), prvi put izdata na našem jeziku 1952. godine, u redakciji Save N. Kosanovića, u današnjim političkim i društvenim okolnostima predstavlja popunjavanje ogromne praznine u našoj istoriografiji. Zanimljiv je podatak da ova knjiga nije bila u obaveznoj literaturi na studijama istorije ni po nastavnim programima iz vremena SFRJ. Tako generacije profesora istorije nisu svojim učenicima prenosile ovo važno istorijsko svedočanstvo o istinskom karakteru vladavine Kralja Aleksandra i šestojanuarske diktature što je pogodovalo postepenoj obnovi ideje Velike Srbije i ostvarenju njenog kontinuiteta u socijalističkoj Jugoslaviji. Time je izvršena dugogodišnja priprema za ratove devedesetih, aktuelnu reviziju istorije, a danas i otvoreno proglašavanje Kralja Aleksandra za "viteškog", rodoljuba, koji je zavodio diktaturu da bi "spasavao državu". Čak, savremeni istoričari dobijaju akademska zvanja braneći tezu da je u „Diktaturi kralja Aleksandra“ Svetozar Pribićević "nepouzdan svedok" koji je motivisan "ličnim neprijateljstvom" prema Kralju Aleksandru. Od stvaranja nove države uvaženi gost na dvoru, ministar i poslanik, pristalica Zakona o zaštiti države i Obznane, lider Srba izvan Srbije – posle atentata u Narodnoj skupštini Svetozar Pribićević doživljava lični preokret i postaje pobornik ideja federalizma i republike. Od novog političkog stava ne odustaje po cenu izgnanstva i kućnog pritvora, štrajkuje glađu kako bi ostvario pravo na život i slobodu. To su već dovoljni razlozi za upoznavanjem sa sadržajem ove knjige iz prve ruke, bez posrednika i tumačenja koja žele da prikriju tamne strane naše istorije.